کتاب‌ها بعد از سال‌ها سکون در قفسه، در حال مهاجرت هستند!
این کوچ فقط جابه‌جایی نیست؛ تمرینی است برای تاب‌آوری محتوا، تا دانش در هر قالبی زنده بماند.
نسل تازه‌شان با یک کلیک به جهان‌های نو وارد شده‌اند و پیشکسوتان آرام‌آرام در تبلت‌ها اقامت می‌گزینند.
هر تغییر، آزمون سازگاری است: اگر معنا بماند، شکل آزاد است.
کتاب‌های جلد چرمی فریاد می‌زنند: «دیجیتال‌شدن حق مسلم ماست!»
اما این حق، وقتی حقیقی است که با دوام همراه شود: دسترسی گسترده، درکنار پایداری و بازیابی.
کتاب‌های کاغذی در صف اسکن آه می‌کشند: «یاد چاپخانه بخیر…»
دلتنگی‌شان بی‌دلیل نیست؛ تاب‌آوری یعنی هویت بماند، حتی اگر پیکر عوض شود.
حالا دانش دیگر آن پیرمرد آرام نیست؛ جوانی پرجنب‌وجوش است که از صفحه‌ای به صفحه‌ای می‌پرد.
تاب‌آوری یعنی همین رفت‌و‌آمد امن میان عمق و سطح؛ اگر حواس‌مان نباشد، فلسفه لابه‌لای تیک‌تاک گم می‌شود.
نترسید! این تحول کودتای فرهنگی نیست، فقط جابه‌جایی قدرت است؛ از قفسه‌ی چوبی به حافظه‌ی دیجیتال.
برنده در این میدان کسی است که جریان دانش را پایدار نگه دارد؛ به وسیله زیرساخت، نسخه‌های پشتیبان و تنوع رسانه.
فقط یک هشدار دوستانه: اگر تمام دانشتان در تبلت است، با یک خاموشی جا نمانید!
تاب‌آوری یعنی راه دوم و سوم داشته باشید، مثل: کتاب کاغذی، پرینت کوتاه، یا یادداشت آفلاین.
خلاصه، کتاب‌ها به فضای دیجیتال مهاجرت کرده‌اند، اما ما هنوز منتظریم کسی بیاید برای گردگیری قفسه‌ها…
چون هنوز، قفسه‌های واقعی بخشی از تاب‌آوری فرهنگی‌اند؛ گردگیری قفسه و به‌روزرسانی فایل، دو روی یک سکه‌اند.
حمیده سلطانعلی دستجردی
دانشجوی علم اطلاعات و دانش‌شناسی