همیشه مانی اندر یاد آزاد
بعد از تو دگر گل و بهاری ناید غم آید و چون تو غمگساری ناید
در ماتم تو روح بباریم نه اشک کز اشک در این واقعه کاری ناید[1]
اگر حافظه خطاکار نباشد، در روزی از روزهای زیبای سال 1382، استاد که به علائق دانشجوی کم‌مایۀ خویش پی برده بود، وی را به دفترش فراخواند و دو دفتر حاوی گزیده‌ترین ابیات و ظرایف ادبی را در کَفش نهاد. این دو گنچ پُربها و کم‌نظیر به خطِّ زیبای استاد منقّش گشته و حاصل سال‌ها مطالعه و گزیده‌خوانی ایشان در عرصه بی‌انتهای ادبیات فاخر فارسی بود. استاد که مراحل کمال و رشد معنوی خود را از دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد آغاز و با بزرگان شعر و ادب این دیار محشور بود، کاملاً به گوشه‌ها و لطایف این دنیای پر کشش و جاذبه آشنایی وثیقی داشت.
ادامه مطلب: همیشه مانی اندر یاد آزاد (1) دیدگاه
انجمن‌های علمی دانشجویی بستر مناسبی جهت رشد و اعتلای دانشجویان و آشنایی آنان با زوایای حرفه‌ای و کاربردی رشته در کنار آموختن مباحث تئوری و مبانی نظری است. دانشجویان در انجمن
نگاهی به وضعیت کنونی فعالیت‌های اجتماعی علاقمندان در انجمن کتابداری و اطلاع‌رسانی ایران نشان‌دهنده یک اتفاق مهم و تأثیرگذاری است که رخ داده است. از این جهت صفت مثبت یا منفی برای آن ذکر نمی‌کنم که شاید نتوان به درستی، خوبی یا بد بودن این اتفاق را به قضاوت نشست. با این حال، استفاده نکردن از عینک بدبینی و نادیده گرفتن عینک خوش‌بینی هم نمی‌تواند تفاوتی در اصل قضیه داشته باشد: مشارکت در فعالیت‌های داوطلبانه، حمایت‌گر و تأثیرگذار در رشته و حرفه از جمله در انجمن کتابداری و اطلاع‌رسانی کمرنگ است! این کاهش مشارکت، مقوله تازه‌ای نیست که از شنیدن آن تعجب کنیم، اما پدیده‌ای مهم است که پیامدهای بسیاری برای همه ما (متخصصان، حرفه‌مندان، اعضای هیئت علمی، دانشجویان و ...) دارد. کمترین پیامد این پدیده، از دست رفتن مزایایی است که برای محقق شدن آن‌ها زحمت‌های فراوانی در طول عمر 15 ساله انجمن کشیده شده است. شواهد این پدیده را می‌توان از هشدارهای اعضای هیئت‌مدیره انجمن نسبت به مشارکت پایین افراد در همایش‌ها و همچنین از افت میزان عضویت افراد در انجمن پیگیری کرد.
هر حرفه مؤلفه‌هایی دارد که بدون کارایی و اثربخشی آن مؤلفه‌ها، به تمامی بالغ و کامل نخواهد بود و ناگفته پیداست که یک حرفه نابالغ و به تبع آن حرفه
چکيده
کرت زادِک لِوین[1] -از پیشگامان روانشناسی کاربردی و از صاحب‌نظران رفتار سازمانی در دهه 1990 میلادی- در چارچوب تغییر برنامه‌ریزی‌شده، نظریه تغییر سه مرحله‌ای را مطرح کرد. او، تغییر برنامه‌ریزی‌شده را فرایندی سه مرحله‌ای می‌داند: در نخستین مرحله از این فرایند که لِوین آن را در اصطلاح انجماد زدایی[2] نام می‌نهد، ضرورت تغییر احساس میشود. با درک و احساس این ضرورت، نخستین گام برای اجرای تغییر برداشته میشود. مرحله دوم فرایند، یعنی حرکت[3] [به سمت تغییر] تمام فعالیت‌های لازم انجام میشود تا تغییر رخ دهد. این تغییر در مرحله پایانی که انجماد دوباره[4] است تلاش میشود تا تغییر ایجادشده تثبیت شود.
درباره مسائل و موضوعاتی که مجلات و نشریات حوزۀ کتابداری و اطلاع‌رسانی و به عبارت دیگر حوزۀ علم اطلاعات و دانش شناسی با آن‌ها سروکار دارند به موضوعات مختلفی می‌توان پرداخت. اين موضوعات،از شکل‌گیری مقاله آغاز میشود و تا زمانی که مجله منتشر می‌گردد و به دست خوانندگان می‌رسد و حتي بعد از آن را، در بر می‌گیرد.شاید بهتر بود بنا به تجربه‌ای که در ویرایش چند مجله‌ی اين حوزه و در ویرایش کتاب‌های تخصصی حوزه کتابداری و اطلاع‌رسانی دارم به مباحث مرتبط با ويرايش در این حوزه می‌پرداختم، اما به نظر می‌رسد که مطلب مهم‌تری هست که شاید توجه به آن، مشکل‌گشاتر و راهگشاتر باشد.نکته‌ای که می‌خواهم به آن اشاره‌کنم،محتواي مجلات و ساختار مقالات چاپ‌شده در مجلات تخصصی کتابداری و اطلاع‌رسانی است. به روشني مشاهده مي‌شود كه مجلات ما در حوزه کتابداری و اطلاع‌رسانی، شباهت‌های بسیار زیادی به همدیگر دارند و شاید اگر سر صفحه‌ی این مجلات را از آن‌ها حذف کنیم، در تشخیص این‌که کدام مقاله متعلق به کدام مجله است با اشکال مواجه شویم.