-
در گفتگو با دکتر ابراهیم افشار زنجانی: دیدبانی؛ کارکرد فراموش شده انجمن
جناب آقای دکتر ابراهیم افشار زنجانی عضو هیئتعلمی گروه کتابداری و اطلاعرسانی دانشگاه اصفهان و همچنین یکی از اعضای هیئت مدیره انجمن شاخه اصفهان بوده اند. ایشان یکی از ده نفر دانشجویان دکترای دانشگاه نیوساوث ولز استرالیا بودند که در حمایت از بازگشایی دوباره انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران بیانیه ای تدوین و برای انتشار در یکی از مجله های داخلی ارسال کردند. با ایشان درباره انجمن، تاریخچه، فلسفه وجودی و کارکردهای آن به گفتگو پرداخته ایم.
با سپاس از اینکه وقت گرانبهای خود را در اختیار نشریه شناسه قرار داده اید. به عنوان پرسش آغازین مایلم نظر جنابعالی را درباره دغدغههایی جویا شوم که کتابداران کشور را واداشت تا پس از انقلاب و به کمک کتابخانه ملی، انجمن را احیا کنند. به واقع چه ضرورتهایی پیش آمد تا انجمن پس از حدود دو دهه فترت دوباره احیا شود؟
من و همدورهایهای من خاطره نخستین انجمن کتابداری را در ذهن داشتیم و برایمان توقف فعالیتهای آن در سال 1359 رویداد تلخی بود. ارگان آن انجمن یعنی نامه انجمن کتابداران به عنوان نخستین مجله جدی کتابداری در ایران، برای همه ما ارزشمند بود. از اینکه میدیدیم چراغ انجمن خاموش است ناراحت بودیم. در همان سالهای نخست اقامتم در استرالیا در دانشکدهای که ده نفر از ما در آن درس میخواندیم موضوع احیا انجمن مطرح شد. به امضای همهمان بیانیهای در ضرورت احیای انجمن نوشتیم و برای مجله پیام کتابخانه که آن موقع سردبیرش دکتر حری گرانقدر بود فرستادیم و ایشان آن را چاپ کرد. اگر آن بیانیه را بخوانید دقیقتر میتوانید دغدغههای ما را از روی یک سند دست اول دریابید.